Cumə günü saat 10:30- 12:30 ağalar : siqətul islam xiyavanı su mənbəyi talıqanı məscidi.
Xanımlar: mufəttih xiyavanın sonu əkəbəriyə məscidi
Məzar üstu : maralan xiyavanı ,bəqaiyə məzarlıqı günortadan sonra saat: 3:00
20 Ekim 2009 Salı
GunAz Tv :Mıllı şəhidimiz Sayın məhəndis əmanı bəy və qardaşları üçün anma mərasımının yeri və zamanı bilgilərinizə sunulur. Allah rəhəmət
Cumə günü saat 10:30- 12:30 ağalar : siqətul islam xiyavanı su mənbəyi talıqanı məscidi.
Xanımlar: mufəttih xiyavanın sonu əkəbəriyə məscidi
Məzar üstu : maralan xiyavanı ,bəqaiyə məzarlıqı günortadan sonra saat: 3:00
اظهارات فراز كمالوند سرمربی تراكتورسازی در برنامه نود
اظهارات فراز كمالوند سرمربی تراكتورسازی در برنامه نود
http://www.youtube.com/watch?v=TNwexasf3K0&feature=channel
İranın nüvə problemiylə bağlı Altılığın görüşü Vyanada baş tutub
GÜNAZ.TV mətbuat mərkəzinin əldə etdiyi məlumata görə, dünən Altılığın görüşü Vyanada baş tutub. Tədbirin əsas mövzusu uranın saflaşdırılması məsələsi olub. Qərb nüvə enerjisi əldə etmək üçün İranı xaricdən uran almağa sövq etməyə çalışır. Rəsmi Tehran isə Vyana danışıqlarının istənilən nəticə verməyəcəyi təqdirdə müstəqil uran saflaşdırma prosesini davam etdirəcəyini bildirib. İran tərəfinin istəyi öz ölkəsində aşağı səviyyədə uranın saflaşdırma işini davam etdirmək, daha yüksək dərəcədə saflaşdırılmış uranı isə xaricdən almaqdır. Hazırda saflaşdırılmış uran almaq üçün iki ölkə real namizəd olduqlarını açıqlayıb. Onlardan biri Fransa ikincisi isə Rusiyadır. İran bu sahədə Fransa ilə ticarət qurmağa o qədər də meyilli deyil. Tehran əsas səbəb kimi keçmişdə rəsmi Parisin uran tədarükü prosesini doğru şəkildə yerinə yetirə bilməməsini göstərir. Belə olan halda yeganə ölkə Rusiya qalır. Qərb Rusiyanın bu funksiyanı yerinə yetirməsini dəstəkləyir. Vyanada bağlı qapılar arxasında keçən danışıqların ilk günü uğurlu olub. Müzakirələrin təfərrüatı barədə xəbər verməyən iştirakçılar görüşü bu gün də davam etdirəcək. Qeyd edək ki, yüksək səviyyəli saflaşdırılmış uran rəsmi Tehrana tibbi izotoplar və nüvə reaktoruna yanacaq hazırlamaq üçün lazımdır. Bunun üçün İran tərəfi 1200 kiloqram aşağı səviyyəli uranın xaricdə daha yüksək hazırlanması təklifiylə çıxış edir. Qeyd edək ki, İrana 19.75 faiz həddində saflaşdırlmış 116 kiloqram uran lazımdır. Hazırda bu ölkədə uran saflaşdırma prosesi 5 faizdən yüksək deyil.
İran dövləti soydaşımıza övlad dağı çəkib
"Etelaat" kiçik yaşlı oğlunun cənazəsini Parsabadda dəfn etdirmək istəyən Babək Muğanlını "neytral zonada" öldürməyə çalışıb
"Azərbaycan sərhədçiləri buna imkan vermədilər, məni oradan uzaqlaşdırdılar, İranın xüsusi xidmət əməkdaşlarının cəhdi isə heç bir nəticə vermədi"
İran səfirliyi nəşin göndərilməsində "problem yoxdur" desə də, sərhəddə Şirvin Mirzayinin cənazəsini qohumlarının götürməsinə imkan verməyiblər
Cənubi Azərbaycanda doğulub-böyüyən, yazıb-yaradan, şair Şahdust Mirzayinin (təxəllüsü Babək Muğanlı) cəmi bir neçə gün öncə başına gətirilənlər faicəvi bir filmin ssenarisini xatırladır. İranın xüsusi xidmət orqanlarının şairin başına gətirdiklərini insan heç düşməninə də arzulamaz. Ancaq insanlıqdan çıxanlar Şahdust Mirzayiyə elə əzab veriblər ki, bunu sözlə ifadə etmək yetərincə çətindir.
Şahdust Mirzayi Güneydəki Milli Azadlıq Hərəkatının fəallarındandır, bir neçə nəfər həbs edilib. Onu birinci dəfə 1980-ci ildə həbs ediblər, bir müddət həbsdə yatdıqdan sonra azadlığa çıxa bilib. Sonralar da bir neçə dəfə məhkum həyatı yaşayıb, 2006-cı il may hadisələri zamanı da dəmir barmaqlıqlar arxasına atılıb. Həbsdən çıxdıqdan sonra vətənin bu tayına keçib, sonradan bir neçə dəfə geri qayıtmağa cəhd göstərsə də, ona viza verilməyib. Vəziyyətin çıxılmazlığını görən şair Vətən həsrətilə yanaşı övlad həsrəti də çəkmək istəmədiyindən kiçik yaşlı oğlunu Bakıya, öz yanına gətirib.
Oktyabrın 7-də isə oğlu-Şirvin Mirzayi evdə qaz dəmindən boğularaq dünyasını dəyişib. Ata oğlunu doğulduğu yerdə Parsabadda dəfn etmək istəyib. Bu məqsədlə İranın ölkəmizdəki səfirliyinə müraciət ünvanlayıb, həm nəşin qonşu ölkəyə keçirilməsi üçün şərait yaradılmasını xahiş edib, həm də özünün doğma yerlərə qayıtmasını bildirib. Səfirlikdən isə deyiblər ki, özünün İrana qayıtması mümkün olmasa da, nəşin keçirilməsi üçün heç bir problem yoxdur.
Şahdust Mirzayini dinləyək: "Səfirliyə müraciət etdim ki, nəşin İrana aparılıb Parsabadda dəfn olunması üçün şərait yaratsınlar. Özümün də İrana viza almağımın mümkün olub-olmadığını soruşdum. Dedilər ki, sənin getməyin mümkün olmayacaq, ancaq nəşin keçirilməsi üçün problem yoxdur. Həmin gün sənədlər düzəlmədi, ancaq sabahısı gün bütün sənədləri əldə edib yollandıq İran sərhəddinə. Onu da deyim ki, mənə səfirlikdən üç sənəd vermişdilər. Biri ölüm haqqında arayış idi, digər ikisi isə İranın gömrükçülərinə və sərhəd keşikçilərinə təqdim olunacaqdı ki, nəşin maneəsiz keçməsi üçün şərait yaratsınlar. Nəsə, gəldik İran sərhəddinə, orada bizi 4 saat gözlətdilər. Bundan sonra neytral zonaya keçə bildik. Bizim Cənubi Azərbaycandakı qohumlardan biri icazə ilə gəlib nəşi götürməli, sərhəddən keçirməli idi. Qohumum gəlsə də, bildirdi ki, nəşin İrana keçirilməsi mümkün deyil...".
Şahdust Mirzayinin dediyinə görə, İranın xüsusi xidmət orqanları bütün qanunları, insani keyfiyyətləri ayaqlar altına ataraq nəşin keçirilməsinə mane olublar:
"Sərhəddə olan İran xüsusi xidmət orqanı əməkdaşları qohumuma deyiblər ki, nəşi sən gətirsən, nəşin İrana keçirilməsinə icazə verməyəcəyik. Mütləq atası gəlməlidir. Qohumuma əlindəki möhürlü kağızın da boş şey olduğunu bildiriblər. Qohumum onu da dedi ki, sərhəddə otaqlardan birində xüsusi dəstə yığışıb, nəyisə qızğın şəkildə müzakirə edirlər. Mən dərhal başa düşdüm ki, işin belə qurulmasında məqsəd məni həbs etməkdir. Ona görə də, o tərəfə keçmədim. Amma nəş o tərəfə keçirilməli idi axı. Çıxılmaz vəziyyətdə qalmışdım, bilmirdim, nə edim, hansı variantla məsələnin həllinə nail olum. Bu zaman xəbər aldım ki, İranın xüsusi xidmət orqanı əməkdaşları bizim sərhədçilərdən mənim deportasiya olunmağımı tələb ediblər. Məlumat nə dərəcədə həqiqətə uyğundur, tam dəqiqliyi ilə deyə bilmərəm, ancaq mənə belə bir informasiya çatdı". Şairin deməsinə görə, bir müddət keçdikdən sonra İranın xüsusi xidmət orqanı əməkdaşları sözlə deyilənlərin bir işə yaramadığını görüb əməli işə keçiblər: "Məni neytral zonada həbs etmək istədilər. Bəlkə də niyyətləri heç həbs etmək də deyildi, ola bilsin, məni birdəfəlik aradan götürmək niyyətləri vardı. Amma Azərbaycan sərhədçiləri buna imkan vermədilər. Məni oradan uzaqlaşdırdılar, İranın xüsusi xidmət orqanı əməkdaşlarının cəhdi isə heç bir nəticə vermədi".
Amma xüsusi xidmət orqanlarının qanunsuz və insanlığa yaraşmayan hərəkətləri bununla da bitməyib.
Yenə də zərərçəkənin dediklərinə qulaq verək:
"Təsəvvür edin ki, əllərinin heç hara çatmadığını görüb yoldaşımı həbsə alıblar. Övladı rəhmətə getmiş ananın vəziyyəti necə olar, məncə bu haqda danışmaq artıqdır. Onlar buna fikir verməyib, yoldaşımı sorğu-suala tutublar. Ona deyiblər ki, Şahdustla əlaqə yarat gəlsin. Hər halda yoldaşımı həbsdə saxlamayıblar, buraxıblar. Hətta qardaşlarımı da saxlamışdılar. Telefonlarını da söndürmüşdülər, ona görə də mən qardaşlarımla danışa bilmirdim. Ümumilikdə, həmin gün dörd nəfər həbs olunubmuş, gecə saat 12-də buraxıblar". Vəziyyətin qəlizliyini, nəşin İrana keçirilməsinin mümkünsüzlüyünü başa düşən Mirzayi nəşi də götürüb geri qayıdır, övladını Yasamal qəbiristanlığında torpağa tapşırır. Şirvin Mirzayi torpağa tapşırılanda onun ölümündən artıq beş gün keçibmiş. Göründüyü kimi İslam ölkəsi qulbeçələri hətta müqəddəs kitabımız Qurani-Kərimdə yazılanlara da böyük hörmətsizlik göstəriblər. İnanmaq çətin olsa da, ancaq bu da son deyil. Şairin qohumları Bakıya gəlmək istəsə də, onlara yas mərasimində iştirak etmək icazəsi verilməyib. Yalnız yoldaşım, qardaşım və dayısı hüzrə gəlmişdi qayıdanda yenə sorğu-suala tutublar ki, hüzrə kimlər gəlmişdi, yoldaşının vəziyyəti necə idi, nə fikirləşirdi. Şahdust bəyin yoldaşı, yoldaşının qardaşı və dayısı Bakıya gələ, doğmalarının qəbrini ziyarət edə biliblər. Onlar da geri qayıdanda yenə sorğu-sual başlayıb. Mirzayinin həyat yoldaşından yasın necə keçməsi, yasda kimlərin iştirak etməsi, hansı söhbətlərin olması barədə soruşublar. Sorularına cavab alandan sonra isə sərbəst buraxıblar. Qəmli ata isə baş verənləri aydınlaşdırmaq məqsədilə İranın Bakıdakı səfirliyində olur. Maraqlıdır ki, bu dəfə ona İrana getmək üçün heç bir problemin olmadığını söyləyirlər. O isə şübhələnir: "Qayıdandan sonra müraciət etdim, dedilər heç bir problem yoxdur. Gəl sənə kağız verək get. Belə başa düşürəm ki, məni İrana rahat buraxmaqda bunların məqsədi var. Həbsimə şərait yaratmaq üçün belə addım atırlar. Problem yox idisə, əvvəl niyə getməyə icazə vermirdilər? Bəzi mənbələrdən isə dəqiqləşdirə bildim ki, səfirlik İranda bəzi dairələrlə əlaqə saxlayıb, səfirliyin işçilərinə deyiblər ki, problem yaratmayın, istəsə qoyun gəlsin". Şahdust Mirzayi deyir ki, baş verənlərlə bağlı bütün beynəlxalq qurumlara müraciət ünvanlayacaq:
"Hələlik başım qarışıqdır, yası yola verirəm. Ona görə də, hər hansı bir quruma müraciət etməmişəm. Ancaq bir neçə gündən sonra başıma gələnlərlə bağlı əlaqədar orqanlara müraciət etmək niyyətindəyəm. BMT-nin Bakıdakı nümayəndəliyinə də müraciət edəcəyəm. Dünyada bundan böyük cinayət ola bilməz. Axı vəfat etmiş uşağın nə günahı var?"
Ağa Cəfərli
"Azərbaycan sərhədçiləri buna imkan vermədilər, məni oradan uzaqlaşdırdılar, İranın xüsusi xidmət əməkdaşlarının cəhdi isə heç bir nəticə vermədi"
İran səfirliyi nəşin göndərilməsində "problem yoxdur" desə də, sərhəddə Şirvin Mirzayinin cənazəsini qohumlarının götürməsinə imkan verməyiblər
Cənubi Azərbaycanda doğulub-böyüyən, yazıb-yaradan, şair Şahdust Mirzayinin (təxəllüsü Babək Muğanlı) cəmi bir neçə gün öncə başına gətirilənlər faicəvi bir filmin ssenarisini xatırladır. İranın xüsusi xidmət orqanlarının şairin başına gətirdiklərini insan heç düşməninə də arzulamaz. Ancaq insanlıqdan çıxanlar Şahdust Mirzayiyə elə əzab veriblər ki, bunu sözlə ifadə etmək yetərincə çətindir.
Şahdust Mirzayi Güneydəki Milli Azadlıq Hərəkatının fəallarındandır, bir neçə nəfər həbs edilib. Onu birinci dəfə 1980-ci ildə həbs ediblər, bir müddət həbsdə yatdıqdan sonra azadlığa çıxa bilib. Sonralar da bir neçə dəfə məhkum həyatı yaşayıb, 2006-cı il may hadisələri zamanı da dəmir barmaqlıqlar arxasına atılıb. Həbsdən çıxdıqdan sonra vətənin bu tayına keçib, sonradan bir neçə dəfə geri qayıtmağa cəhd göstərsə də, ona viza verilməyib. Vəziyyətin çıxılmazlığını görən şair Vətən həsrətilə yanaşı övlad həsrəti də çəkmək istəmədiyindən kiçik yaşlı oğlunu Bakıya, öz yanına gətirib.
Oktyabrın 7-də isə oğlu-Şirvin Mirzayi evdə qaz dəmindən boğularaq dünyasını dəyişib. Ata oğlunu doğulduğu yerdə Parsabadda dəfn etmək istəyib. Bu məqsədlə İranın ölkəmizdəki səfirliyinə müraciət ünvanlayıb, həm nəşin qonşu ölkəyə keçirilməsi üçün şərait yaradılmasını xahiş edib, həm də özünün doğma yerlərə qayıtmasını bildirib. Səfirlikdən isə deyiblər ki, özünün İrana qayıtması mümkün olmasa da, nəşin keçirilməsi üçün heç bir problem yoxdur.
Şahdust Mirzayini dinləyək: "Səfirliyə müraciət etdim ki, nəşin İrana aparılıb Parsabadda dəfn olunması üçün şərait yaratsınlar. Özümün də İrana viza almağımın mümkün olub-olmadığını soruşdum. Dedilər ki, sənin getməyin mümkün olmayacaq, ancaq nəşin keçirilməsi üçün problem yoxdur. Həmin gün sənədlər düzəlmədi, ancaq sabahısı gün bütün sənədləri əldə edib yollandıq İran sərhəddinə. Onu da deyim ki, mənə səfirlikdən üç sənəd vermişdilər. Biri ölüm haqqında arayış idi, digər ikisi isə İranın gömrükçülərinə və sərhəd keşikçilərinə təqdim olunacaqdı ki, nəşin maneəsiz keçməsi üçün şərait yaratsınlar. Nəsə, gəldik İran sərhəddinə, orada bizi 4 saat gözlətdilər. Bundan sonra neytral zonaya keçə bildik. Bizim Cənubi Azərbaycandakı qohumlardan biri icazə ilə gəlib nəşi götürməli, sərhəddən keçirməli idi. Qohumum gəlsə də, bildirdi ki, nəşin İrana keçirilməsi mümkün deyil...".
Şahdust Mirzayinin dediyinə görə, İranın xüsusi xidmət orqanları bütün qanunları, insani keyfiyyətləri ayaqlar altına ataraq nəşin keçirilməsinə mane olublar:
"Sərhəddə olan İran xüsusi xidmət orqanı əməkdaşları qohumuma deyiblər ki, nəşi sən gətirsən, nəşin İrana keçirilməsinə icazə verməyəcəyik. Mütləq atası gəlməlidir. Qohumuma əlindəki möhürlü kağızın da boş şey olduğunu bildiriblər. Qohumum onu da dedi ki, sərhəddə otaqlardan birində xüsusi dəstə yığışıb, nəyisə qızğın şəkildə müzakirə edirlər. Mən dərhal başa düşdüm ki, işin belə qurulmasında məqsəd məni həbs etməkdir. Ona görə də, o tərəfə keçmədim. Amma nəş o tərəfə keçirilməli idi axı. Çıxılmaz vəziyyətdə qalmışdım, bilmirdim, nə edim, hansı variantla məsələnin həllinə nail olum. Bu zaman xəbər aldım ki, İranın xüsusi xidmət orqanı əməkdaşları bizim sərhədçilərdən mənim deportasiya olunmağımı tələb ediblər. Məlumat nə dərəcədə həqiqətə uyğundur, tam dəqiqliyi ilə deyə bilmərəm, ancaq mənə belə bir informasiya çatdı". Şairin deməsinə görə, bir müddət keçdikdən sonra İranın xüsusi xidmət orqanı əməkdaşları sözlə deyilənlərin bir işə yaramadığını görüb əməli işə keçiblər: "Məni neytral zonada həbs etmək istədilər. Bəlkə də niyyətləri heç həbs etmək də deyildi, ola bilsin, məni birdəfəlik aradan götürmək niyyətləri vardı. Amma Azərbaycan sərhədçiləri buna imkan vermədilər. Məni oradan uzaqlaşdırdılar, İranın xüsusi xidmət orqanı əməkdaşlarının cəhdi isə heç bir nəticə vermədi".
Amma xüsusi xidmət orqanlarının qanunsuz və insanlığa yaraşmayan hərəkətləri bununla da bitməyib.
Yenə də zərərçəkənin dediklərinə qulaq verək:
"Təsəvvür edin ki, əllərinin heç hara çatmadığını görüb yoldaşımı həbsə alıblar. Övladı rəhmətə getmiş ananın vəziyyəti necə olar, məncə bu haqda danışmaq artıqdır. Onlar buna fikir verməyib, yoldaşımı sorğu-suala tutublar. Ona deyiblər ki, Şahdustla əlaqə yarat gəlsin. Hər halda yoldaşımı həbsdə saxlamayıblar, buraxıblar. Hətta qardaşlarımı da saxlamışdılar. Telefonlarını da söndürmüşdülər, ona görə də mən qardaşlarımla danışa bilmirdim. Ümumilikdə, həmin gün dörd nəfər həbs olunubmuş, gecə saat 12-də buraxıblar". Vəziyyətin qəlizliyini, nəşin İrana keçirilməsinin mümkünsüzlüyünü başa düşən Mirzayi nəşi də götürüb geri qayıdır, övladını Yasamal qəbiristanlığında torpağa tapşırır. Şirvin Mirzayi torpağa tapşırılanda onun ölümündən artıq beş gün keçibmiş. Göründüyü kimi İslam ölkəsi qulbeçələri hətta müqəddəs kitabımız Qurani-Kərimdə yazılanlara da böyük hörmətsizlik göstəriblər. İnanmaq çətin olsa da, ancaq bu da son deyil. Şairin qohumları Bakıya gəlmək istəsə də, onlara yas mərasimində iştirak etmək icazəsi verilməyib. Yalnız yoldaşım, qardaşım və dayısı hüzrə gəlmişdi qayıdanda yenə sorğu-suala tutublar ki, hüzrə kimlər gəlmişdi, yoldaşının vəziyyəti necə idi, nə fikirləşirdi. Şahdust bəyin yoldaşı, yoldaşının qardaşı və dayısı Bakıya gələ, doğmalarının qəbrini ziyarət edə biliblər. Onlar da geri qayıdanda yenə sorğu-sual başlayıb. Mirzayinin həyat yoldaşından yasın necə keçməsi, yasda kimlərin iştirak etməsi, hansı söhbətlərin olması barədə soruşublar. Sorularına cavab alandan sonra isə sərbəst buraxıblar. Qəmli ata isə baş verənləri aydınlaşdırmaq məqsədilə İranın Bakıdakı səfirliyində olur. Maraqlıdır ki, bu dəfə ona İrana getmək üçün heç bir problemin olmadığını söyləyirlər. O isə şübhələnir: "Qayıdandan sonra müraciət etdim, dedilər heç bir problem yoxdur. Gəl sənə kağız verək get. Belə başa düşürəm ki, məni İrana rahat buraxmaqda bunların məqsədi var. Həbsimə şərait yaratmaq üçün belə addım atırlar. Problem yox idisə, əvvəl niyə getməyə icazə vermirdilər? Bəzi mənbələrdən isə dəqiqləşdirə bildim ki, səfirlik İranda bəzi dairələrlə əlaqə saxlayıb, səfirliyin işçilərinə deyiblər ki, problem yaratmayın, istəsə qoyun gəlsin". Şahdust Mirzayi deyir ki, baş verənlərlə bağlı bütün beynəlxalq qurumlara müraciət ünvanlayacaq:
"Hələlik başım qarışıqdır, yası yola verirəm. Ona görə də, hər hansı bir quruma müraciət etməmişəm. Ancaq bir neçə gündən sonra başıma gələnlərlə bağlı əlaqədar orqanlara müraciət etmək niyyətindəyəm. BMT-nin Bakıdakı nümayəndəliyinə də müraciət edəcəyəm. Dünyada bundan böyük cinayət ola bilməz. Axı vəfat etmiş uşağın nə günahı var?"
Ağa Cəfərli
آذربایجان جنوبی توانایی و آمادگی کامل استقلال را دارد1
آذربایجان جنوبی توانایی و آمادگی کامل استقلال را دارد1
http://www.youtube. com/watch? v=QZ3NsNt00QQ
آذربايجان جنوبي توانايي و آمادگي کامل استقلال را دارد2
http://www.youtube. com/watch? v=8Z9eo7T4omk
http://www.youtube. com/watch? v=QZ3NsNt00QQ
آذربايجان جنوبي توانايي و آمادگي کامل استقلال را دارد2
http://www.youtube. com/watch? v=8Z9eo7T4omk
نگاهی ساده به موقعیت حرکت ملی آذربایجان و حوادث اخیر
آراز خضری
چهار ماه از انتخابات 22 خرداد می گذرد و حوادث پس از آن در بعضی از شهرهای بزرگ ایران از جمله تهران باعث به چالش کشیده شدن افکار و آرا فعالین حرکت ملی آذربایجان گردیده است و بحث های بسیار جدی در چگونگی عکس العمل به این جریانات را به دنبال داشته است . هر چند بعضی از صاحبان این نظرها در اوایل حامی شرکت فعالین حرکت ملی و به تبع آن مردم آذربایجان در تظاهرات حمایتی از جنبش سبز بودند. اما بعد از گذشت زمان تقریبا اکثر آنهایی که نظر فوق را داشتند . به این نتیجه رسیده اند که عدم مشارکت عملی در این اعتراض ها و صرف حمایت معنوی از خواست های فعالین جنبش سبز با منافع ملی آذربایجان همسو بوده و فعالین حرکت ملی مرتکب اشتباهات تاریخی پدران خود نگشته اند . اما بعد از روز قدس اشخاصی در مقاله های خود با استدلال های به ظاهر تازه عدم مشارکت فعالین ملی در تحولات مرکز را از این پس به نفع حرکت ملی ندانسته و خواستار هم صدایی فعالین ملی با جنبش سبز به خصوص در روزهایی مانند 13 آبان شده اند در این مقاله سعی بر این خواهد بود که ریشه های عدم مشارکت فعالین حرکت ملی در تحولات پس از انتخابات به طور دقیق آنالیز شود . و تفاوت ها و شباهت های هفته های آغاز ین این تحولات با این روز ها بررسی گردد.
هر حرکت واعلام موضعی دارای جوانب مثبت و منفی است که فعالان سیاسی با سبک سنگین کردن این منافع و مضرات تصمیم اتخاذ می کنند . در جریانات پس از انتخابات نیز «خرد جمعی» فعالین حرکت بادر نظر داشتن عوامل ذیل و کاملا آگاهانه سکوت اختیار کردند . عواملی که در عدم مشارکت در این تحولات دخیل بودند عبارتند است از :
1.مردم با چه شعارهای به خیابانها بیایند
دراین زمینه که مشارکت مردم در این اعتراضات با چه شعارهایی خواهد بود و خواسته های معترضان آذربایجانی برچه محوری استوار گردد دو حالت وجود دارد . حالت اول این است که همان شعارها و خواست هایی که در مرکز جریان داشت یا در حالت خوشبینانه ترجمه تحت الفظی آن ها داده شود که دراین حالت هزینه های داده شده توسط آذربایجان اگر نگوییم ضایع می شد . لااقل همسو با منافع ملی مان نبود (البته طرفداران این ایده در اقلیت قرار داشتند) حالت دوم این بود که خواست های ملی آذربایجان در شعارهایشان نمود پیدا می کرد . اما در آن شرایط نیز نه تنها کمکی به جنبش سبز نمی کردیم بلکه هم از طرف حاکمیت و هم از طرف فعالین جنبش سبز متهم به سوء استفاده از وضع موجود کشور می شدیم و شاید اعتراضهایمان باعث کم شدن شکاف میان معترضین و حاکمیت می شد. و اگر ازجانب جنبش سبز محکوم نمی گشتیم چون ما امکانات رسانه ای کافی نداریم ونه لابی قدرتمندی که صدای اعتراضمان را همانطور که می خواهیم به گوش جهانیان برساند . تظاهرات و اعتراضات ملت آذربایجان به اسم و به نفع جنبش سبز تمام می شد و تنها بازنده این معادله ما می شدیم.پس اگر می خواهیم به طور مستقل در عرصه سیاسی ایران و به عنوان آلترناتیو سیاسی مطرح باشیم . باید موجودیت خود را به عنوان یک جریان مستقل حفظ نموده ، نه تنها از فضاهای بوجود آمده نهایت بهره برداری را نماییم بلکه با ارزیابی دقیق شرایط و اوضاع حاکم بر کشور و منطقه ، جریاناتی مناسب شرایط موجود به راه بیاندازیم.در این زمینه بعضی از دوستان معتقد بودند که چون حاکمیت در مرکز با دشواری های جدی روبرو شده هزینه اعتراض و طرح خواست ها در مناطق دیگر اندک خواهد بود . حال اینکه خود می دانیم این استدلال مغلطه ای بیش نیست و هزینه اعتراض ها به مراتب بیشتر از هر زمان دیگری خواهد بود ومتمرکز بودن افکار عمومی ایران و جهان به مرکز آزادی عمل بیشتری به عوامل سرکوب در مناطق دیگر را خواهد داد .
2. اعتراضات به چه مدتی ادامه پیدا می کرد
تهران بر خلاف دیگر شهرهای ایران و به خصوص آذربایجان ساختار جمعیتی متفاوتی دارد و اکثریت ساکن تهران مهاجر هستند، به لحاظ فرهنگ خاص شهر نشینی ، جمعیت بیش از حد ، امکان شناسایی افراد معترض در آن بسیار اندک است . در آذربایجان بعد از اولین حرکت اعتراضی افراد بسیاری شناسایی شده ، تهدید ، ارعاب و بازداشت خواهند شد. این باعث خواهد گردید که تظاهرات شکل گرفته در آذربایجان مانند تهران چندین روزه نباشد. همانند خرداد 85 که مثال روشنی بر این مدعی است . پس کوتاه مدت بودن تظاهرات هزینه ها را به مراتب بالا خواهد برد و بدلیل وجود تظاهرات در شهر تهران اخبار بازداشت ها و شکنجه های فعالین آذربایجانی تحت تاثیر اخبار مرکز قرار می گرفت.
3.دستگیری فعالین شناخته شده حرکت ملی
یکی از اصلی ترین دلایل نیز در عدم مشارکت عملی ملت آذربایجان در این تظاهرات احتمال دستگیری قریب به یقین اکثر فعالین شناخته شده حرکت ملی بود . و چون تحولات منطقه و به خصوص ایران با سرعت بسیار زیادی در جریان است . اگر فعالین تاثیر گذار و به نوعی پیش قراولان حرکت ملی در جریان این تحولات نباشند و یا نتوانند به ایفای نقش واقعی خود بپردازند . حرکت در مواقع حساس با کمبود نیروهای با تجربه روبرو گردیده و باعث ضعف مدیریت و عدم تصمیم گیری های صحیح خواهد شد.
4. سکونت معنی دار آذربایجان و ایجاد علامت سئوال میان فعالین مرکزگرا
عدم مشارکت آذربایجان در تحولات بعد از انتخابات یا سکوت آذربایجان اگر نگوییم بیش از خرداد 85 در میان اپوزیسیون مرکز گرای حکومت تاثیر داشت کمتر از آن نیزهم نبود. آذربایجان همان شعارها و خواست هایی که در خرداد 85 با فریاد خود در خیابان های آذربایجان بیان کرده بود، در خرداد 88 نیز با سکوت خود ابراز داشت . اما در بین اظهار نظرهای بعضی از دوستان در مورد دلیل سکوت آذربایجان به مواردی برخورد می کنیم . که عین جمله «اگر می خواهی چیزی را تخریب کنی آنرا بد تعریف کن » برای آن دوستان صادق است . از جمله اینکه افرادی دلیل سکوت آذربایجان را بی ربط دانستن مسائل مرکز به آذربایجان عنوان می کنند ،یا اینکه چون در خرداد 85 فعالین اصلاح طلب سکوت کردند پس ما هم جواب آنها را در سکوت 88 خودمان تلافی می کنیم ، یا رابطه جنبش سبز با فعالین حرکت ملی را با مثال های مع الفارقی مانند رابطه مردم فلسطین با مبارزات سیاسی و رقابت احزابی مانند لیکود و کادیما دانسته اند . این در حالی است که بیشتر مجروحین و زندانیان حوادث اخیر آذربایجانی های ساکن تهران هستند.
حال همه می دانیم که فرایند دموکراتیزاسیون در ایران یک پروسه تاریخی است و همه جنبش ها مخصوصا حرکت های ملی در راستای این هدف یعنی ایرانی دموکراتیک به معنای واقعی کلمه فعالیت میکنند . حتی آنهایی که خود را استقلال طلب معرفی می کنند. از این قاعده مستثنی نیستند چون طبق اصل حق تعیین سرنوشت اگر خواست هایشان با اقبال عمومی ملت خود مواجه گردد می توانند با روشی مسالمت آمیز و به وسیله صندوق های رای به خواسته خود برسند .پس همه جنبش ها ازجمله جنبش های کارگری ، ملی ، زنان و ... در راستای رسیدن به جامعه دموکراتیک فعالیت می کنند و همه از یک سوی این سنگ حجرالاسود که همانا جامعه ی آزاد است گرفته اند و می خواهند آن را در جای واقعی خود بنشانند. پس عدم مشارکت ما نه به عنوان مخالفت با جنبش سبز و نه حمایت از عوامل حاکمیت است.
5. حافظه تاریخی ملت آذربایجان
هر چند اهمیت دلیل ذکر شده نسبت به دلایل دیگر به نوعی کمرنگ به نظر می رسد. اما در تصمیم فعالین حرکت ملی نقش داشته است . ملت آذربایجان بارها در تاریخ معاصر خود در مسائل مربوط به مرکز و کل ایران دخالت کرده و اصلی ترین نقش را بر عهده گرفته است و به تبع آن متحمل بیشترین هزینه ها شده و با پرداخت هزینه های سنگین بدون هیچ دستاوردی در جا زده است و تکرار این مسئله در صد سال گذشته باعث بی اعتمادی فعالین ملی و ملت آذربایجان به مرکز و مسائل جاری آن شده است.
6.خواست های جنبش سبز
یکی از اصلی ترین دلایل در عدم مشارکت فعالین ملی نیز واضح نبودن خواست های جنبش سبز می باشد . و همانند مصراع « ...هر کسی از ظن خود شد یار من ...» از فعالین ملی گرفته تا روحانیون پیرو خط امام ، از مجاهدین گرفته تا سلطنت طلب ها و از ملی مذهبی گرفته تا .... به نوعی خود را سبز می دانند . و خواست های جنبش سبز را همان خواست های حزبی خود معرفی می کنند و در این دریای متلاطم نمی توان گفت که خواست های اصلی جنبش سبز بر چه محوری استوار است . اما بعضی ها سعی بر این دارند که شعارهایی مانند «مرگ بر دیکتاتور،جمهوری ایرانی» را به عنوان خواست های جنبش سبز معرفی کنند و این در حالی است که اکثر شعار ها و بیانیه ها یا بر خواست های سلبی استوار هستند، مانند این که رئیس جمهور غیر قانونی را نمی خواهیم مجلس خبرگان را نمی خواهیم یا شرایط فعلی حاکم بر کشور.... و روشن و واضح از دئتایل های هدف خود صحبت به میان نمی آورند، یا بعضی از شعارها آنقدر کلی هستند که هر کس می تواند تعریفی در توجیح و تفسیر آن ارائه کند. شعارهایی مانند عدالت ، آزادی . همان شعارهایی که آقای احمدی نژاد در سخنرانی ها و مصاحبه های خود بارها به زبان می آورند حال آنکه معنی لغات را در خیابانها و دانشگاها و... می بینیم. نیاز به توجیه و تفسیر است که آیا آزادی مورد نظر جنبش سبز شامل حقوق ملیت های دیگر ایران از جمله آذربایجان نیز می شود یا نه . پس همصدایی با جنبشی که نمی دانیم چه خواست های اصلی و دراز مدتی دارد ،همانا تیر اندازی در تاریکی به شئی متحرک است.
البته دلایل و توضیح های دیگری نیز می توان ذکر کرد که هر چند کمرنگ ولی در عدم مشارکت ملت آذربایجان نقش داشته اند اما از مجال مقاله ای چند صحفه ای خارج است. در پایان باید چنین گفت که چه مولفه هایی در رابطه با جنبش سبز تغییر کرده است ، که بعضی از دوستان مروج همراهی حرکت ملی با جنبش سبز هستند . و شرکت آذربایجان در مراسم هایی مانند 13 آبان توصیه می کنند و این مقاله شاید فرصتی باشد که دوستان از این منظر به جنبش سبز نگریسته و انتقادات و پیشنهادهای خود را ابراز کنند.
چهار ماه از انتخابات 22 خرداد می گذرد و حوادث پس از آن در بعضی از شهرهای بزرگ ایران از جمله تهران باعث به چالش کشیده شدن افکار و آرا فعالین حرکت ملی آذربایجان گردیده است و بحث های بسیار جدی در چگونگی عکس العمل به این جریانات را به دنبال داشته است . هر چند بعضی از صاحبان این نظرها در اوایل حامی شرکت فعالین حرکت ملی و به تبع آن مردم آذربایجان در تظاهرات حمایتی از جنبش سبز بودند. اما بعد از گذشت زمان تقریبا اکثر آنهایی که نظر فوق را داشتند . به این نتیجه رسیده اند که عدم مشارکت عملی در این اعتراض ها و صرف حمایت معنوی از خواست های فعالین جنبش سبز با منافع ملی آذربایجان همسو بوده و فعالین حرکت ملی مرتکب اشتباهات تاریخی پدران خود نگشته اند . اما بعد از روز قدس اشخاصی در مقاله های خود با استدلال های به ظاهر تازه عدم مشارکت فعالین ملی در تحولات مرکز را از این پس به نفع حرکت ملی ندانسته و خواستار هم صدایی فعالین ملی با جنبش سبز به خصوص در روزهایی مانند 13 آبان شده اند در این مقاله سعی بر این خواهد بود که ریشه های عدم مشارکت فعالین حرکت ملی در تحولات پس از انتخابات به طور دقیق آنالیز شود . و تفاوت ها و شباهت های هفته های آغاز ین این تحولات با این روز ها بررسی گردد.
هر حرکت واعلام موضعی دارای جوانب مثبت و منفی است که فعالان سیاسی با سبک سنگین کردن این منافع و مضرات تصمیم اتخاذ می کنند . در جریانات پس از انتخابات نیز «خرد جمعی» فعالین حرکت بادر نظر داشتن عوامل ذیل و کاملا آگاهانه سکوت اختیار کردند . عواملی که در عدم مشارکت در این تحولات دخیل بودند عبارتند است از :
1.مردم با چه شعارهای به خیابانها بیایند
دراین زمینه که مشارکت مردم در این اعتراضات با چه شعارهایی خواهد بود و خواسته های معترضان آذربایجانی برچه محوری استوار گردد دو حالت وجود دارد . حالت اول این است که همان شعارها و خواست هایی که در مرکز جریان داشت یا در حالت خوشبینانه ترجمه تحت الفظی آن ها داده شود که دراین حالت هزینه های داده شده توسط آذربایجان اگر نگوییم ضایع می شد . لااقل همسو با منافع ملی مان نبود (البته طرفداران این ایده در اقلیت قرار داشتند) حالت دوم این بود که خواست های ملی آذربایجان در شعارهایشان نمود پیدا می کرد . اما در آن شرایط نیز نه تنها کمکی به جنبش سبز نمی کردیم بلکه هم از طرف حاکمیت و هم از طرف فعالین جنبش سبز متهم به سوء استفاده از وضع موجود کشور می شدیم و شاید اعتراضهایمان باعث کم شدن شکاف میان معترضین و حاکمیت می شد. و اگر ازجانب جنبش سبز محکوم نمی گشتیم چون ما امکانات رسانه ای کافی نداریم ونه لابی قدرتمندی که صدای اعتراضمان را همانطور که می خواهیم به گوش جهانیان برساند . تظاهرات و اعتراضات ملت آذربایجان به اسم و به نفع جنبش سبز تمام می شد و تنها بازنده این معادله ما می شدیم.پس اگر می خواهیم به طور مستقل در عرصه سیاسی ایران و به عنوان آلترناتیو سیاسی مطرح باشیم . باید موجودیت خود را به عنوان یک جریان مستقل حفظ نموده ، نه تنها از فضاهای بوجود آمده نهایت بهره برداری را نماییم بلکه با ارزیابی دقیق شرایط و اوضاع حاکم بر کشور و منطقه ، جریاناتی مناسب شرایط موجود به راه بیاندازیم.در این زمینه بعضی از دوستان معتقد بودند که چون حاکمیت در مرکز با دشواری های جدی روبرو شده هزینه اعتراض و طرح خواست ها در مناطق دیگر اندک خواهد بود . حال اینکه خود می دانیم این استدلال مغلطه ای بیش نیست و هزینه اعتراض ها به مراتب بیشتر از هر زمان دیگری خواهد بود ومتمرکز بودن افکار عمومی ایران و جهان به مرکز آزادی عمل بیشتری به عوامل سرکوب در مناطق دیگر را خواهد داد .
2. اعتراضات به چه مدتی ادامه پیدا می کرد
تهران بر خلاف دیگر شهرهای ایران و به خصوص آذربایجان ساختار جمعیتی متفاوتی دارد و اکثریت ساکن تهران مهاجر هستند، به لحاظ فرهنگ خاص شهر نشینی ، جمعیت بیش از حد ، امکان شناسایی افراد معترض در آن بسیار اندک است . در آذربایجان بعد از اولین حرکت اعتراضی افراد بسیاری شناسایی شده ، تهدید ، ارعاب و بازداشت خواهند شد. این باعث خواهد گردید که تظاهرات شکل گرفته در آذربایجان مانند تهران چندین روزه نباشد. همانند خرداد 85 که مثال روشنی بر این مدعی است . پس کوتاه مدت بودن تظاهرات هزینه ها را به مراتب بالا خواهد برد و بدلیل وجود تظاهرات در شهر تهران اخبار بازداشت ها و شکنجه های فعالین آذربایجانی تحت تاثیر اخبار مرکز قرار می گرفت.
3.دستگیری فعالین شناخته شده حرکت ملی
یکی از اصلی ترین دلایل نیز در عدم مشارکت عملی ملت آذربایجان در این تظاهرات احتمال دستگیری قریب به یقین اکثر فعالین شناخته شده حرکت ملی بود . و چون تحولات منطقه و به خصوص ایران با سرعت بسیار زیادی در جریان است . اگر فعالین تاثیر گذار و به نوعی پیش قراولان حرکت ملی در جریان این تحولات نباشند و یا نتوانند به ایفای نقش واقعی خود بپردازند . حرکت در مواقع حساس با کمبود نیروهای با تجربه روبرو گردیده و باعث ضعف مدیریت و عدم تصمیم گیری های صحیح خواهد شد.
4. سکونت معنی دار آذربایجان و ایجاد علامت سئوال میان فعالین مرکزگرا
عدم مشارکت آذربایجان در تحولات بعد از انتخابات یا سکوت آذربایجان اگر نگوییم بیش از خرداد 85 در میان اپوزیسیون مرکز گرای حکومت تاثیر داشت کمتر از آن نیزهم نبود. آذربایجان همان شعارها و خواست هایی که در خرداد 85 با فریاد خود در خیابان های آذربایجان بیان کرده بود، در خرداد 88 نیز با سکوت خود ابراز داشت . اما در بین اظهار نظرهای بعضی از دوستان در مورد دلیل سکوت آذربایجان به مواردی برخورد می کنیم . که عین جمله «اگر می خواهی چیزی را تخریب کنی آنرا بد تعریف کن » برای آن دوستان صادق است . از جمله اینکه افرادی دلیل سکوت آذربایجان را بی ربط دانستن مسائل مرکز به آذربایجان عنوان می کنند ،یا اینکه چون در خرداد 85 فعالین اصلاح طلب سکوت کردند پس ما هم جواب آنها را در سکوت 88 خودمان تلافی می کنیم ، یا رابطه جنبش سبز با فعالین حرکت ملی را با مثال های مع الفارقی مانند رابطه مردم فلسطین با مبارزات سیاسی و رقابت احزابی مانند لیکود و کادیما دانسته اند . این در حالی است که بیشتر مجروحین و زندانیان حوادث اخیر آذربایجانی های ساکن تهران هستند.
حال همه می دانیم که فرایند دموکراتیزاسیون در ایران یک پروسه تاریخی است و همه جنبش ها مخصوصا حرکت های ملی در راستای این هدف یعنی ایرانی دموکراتیک به معنای واقعی کلمه فعالیت میکنند . حتی آنهایی که خود را استقلال طلب معرفی می کنند. از این قاعده مستثنی نیستند چون طبق اصل حق تعیین سرنوشت اگر خواست هایشان با اقبال عمومی ملت خود مواجه گردد می توانند با روشی مسالمت آمیز و به وسیله صندوق های رای به خواسته خود برسند .پس همه جنبش ها ازجمله جنبش های کارگری ، ملی ، زنان و ... در راستای رسیدن به جامعه دموکراتیک فعالیت می کنند و همه از یک سوی این سنگ حجرالاسود که همانا جامعه ی آزاد است گرفته اند و می خواهند آن را در جای واقعی خود بنشانند. پس عدم مشارکت ما نه به عنوان مخالفت با جنبش سبز و نه حمایت از عوامل حاکمیت است.
5. حافظه تاریخی ملت آذربایجان
هر چند اهمیت دلیل ذکر شده نسبت به دلایل دیگر به نوعی کمرنگ به نظر می رسد. اما در تصمیم فعالین حرکت ملی نقش داشته است . ملت آذربایجان بارها در تاریخ معاصر خود در مسائل مربوط به مرکز و کل ایران دخالت کرده و اصلی ترین نقش را بر عهده گرفته است و به تبع آن متحمل بیشترین هزینه ها شده و با پرداخت هزینه های سنگین بدون هیچ دستاوردی در جا زده است و تکرار این مسئله در صد سال گذشته باعث بی اعتمادی فعالین ملی و ملت آذربایجان به مرکز و مسائل جاری آن شده است.
6.خواست های جنبش سبز
یکی از اصلی ترین دلایل در عدم مشارکت فعالین ملی نیز واضح نبودن خواست های جنبش سبز می باشد . و همانند مصراع « ...هر کسی از ظن خود شد یار من ...» از فعالین ملی گرفته تا روحانیون پیرو خط امام ، از مجاهدین گرفته تا سلطنت طلب ها و از ملی مذهبی گرفته تا .... به نوعی خود را سبز می دانند . و خواست های جنبش سبز را همان خواست های حزبی خود معرفی می کنند و در این دریای متلاطم نمی توان گفت که خواست های اصلی جنبش سبز بر چه محوری استوار است . اما بعضی ها سعی بر این دارند که شعارهایی مانند «مرگ بر دیکتاتور،جمهوری ایرانی» را به عنوان خواست های جنبش سبز معرفی کنند و این در حالی است که اکثر شعار ها و بیانیه ها یا بر خواست های سلبی استوار هستند، مانند این که رئیس جمهور غیر قانونی را نمی خواهیم مجلس خبرگان را نمی خواهیم یا شرایط فعلی حاکم بر کشور.... و روشن و واضح از دئتایل های هدف خود صحبت به میان نمی آورند، یا بعضی از شعارها آنقدر کلی هستند که هر کس می تواند تعریفی در توجیح و تفسیر آن ارائه کند. شعارهایی مانند عدالت ، آزادی . همان شعارهایی که آقای احمدی نژاد در سخنرانی ها و مصاحبه های خود بارها به زبان می آورند حال آنکه معنی لغات را در خیابانها و دانشگاها و... می بینیم. نیاز به توجیه و تفسیر است که آیا آزادی مورد نظر جنبش سبز شامل حقوق ملیت های دیگر ایران از جمله آذربایجان نیز می شود یا نه . پس همصدایی با جنبشی که نمی دانیم چه خواست های اصلی و دراز مدتی دارد ،همانا تیر اندازی در تاریکی به شئی متحرک است.
البته دلایل و توضیح های دیگری نیز می توان ذکر کرد که هر چند کمرنگ ولی در عدم مشارکت ملت آذربایجان نقش داشته اند اما از مجال مقاله ای چند صحفه ای خارج است. در پایان باید چنین گفت که چه مولفه هایی در رابطه با جنبش سبز تغییر کرده است ، که بعضی از دوستان مروج همراهی حرکت ملی با جنبش سبز هستند . و شرکت آذربایجان در مراسم هایی مانند 13 آبان توصیه می کنند و این مقاله شاید فرصتی باشد که دوستان از این منظر به جنبش سبز نگریسته و انتقادات و پیشنهادهای خود را ابراز کنند.
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)
